Dag 16 Van Woodstock VT naar North Adams MASS.

Het was een enerverende dag, maar daarover later meer. Het begon zo rustig met een ontbijtje in het hotel (incl. tip 60 dollar voor z'n tweeën!). Daarna vertrokken we om 10.00 uur op weg naar North Adams in Massachusetts. Zoals gewoonlijk wilden we de grote wegen mijden. Daarom had Cor op de TomTom de kortste weg ingesteld. Hoewel bij de route-instelling de onverharde wegen uitgezonderd waren, gingen we toch een paar keer een binnendoortje over een ongeasfalteerde weg. In de buurt van Pikes Falls werden we weer het bos ingestuurd, naar later zou blijken letterlijk. In het begin was de weg nog goed te doen, maar die werd allengs slechter. En slechter. En slechter. Op enig moment zo slecht dat we bij de zoveelste overdwarse kuil de keuze hadden: er zachtjes doorheen en vast komen te zitten of er wat harder doorheen en de bumper of bodemplaat beschadigen. Nu zeg je natuurlijk: als je ziet dat een weg zo slecht is, keer dan om. Helaas was het daar inmiddels te laat voor. We konden alleen nog vooruit. En Cor maar zeggen: ja, over 300 meter komen we weer op een goede weg! (volgens de TomTom dan). Enfin, op enig moment kwamen we op een open plek waar wat bosbouwwerktuigen stonden. Daar hield de weg op en dus moesten we het hele eind weer terug, weer al die kuilen, diepe sporen en blubber. Ik mag wel zeggen dat we het een aantal keren flink benauwd hadden. Stel je voor als je midden in zo'n bos vast komt te zitten! Toen we na veel gedoe weer op de goede weg waren, moesten we even bijkomen. Van de schrik hadden we ook geen foto's gemaakt. Moraal van het verhaal: vertrouw niet altijd op de TomTom! Om circa 14.00 uur kwamen we bij het hotel, gehuisvest in een rijtje historische huizen. Het ziet er allemaal best leuk uit en volgens de folder is de stijl "retro-edgy with an industrial granny chic ambiance". Het is in ieder geval een schril contrast met het vorige hotel. We vinden het wat kaal, maar het is toch wel comfortabel. Er is gelukkig wel een goede badkamer. Nadat we thee/koffie hadden gedronken, besloten we nog even omhoog te rijden naar de top van Mount Greylock, de hoogste berg in Massachusetts (3490 feet). Al na enkele mijlen bleek de weg echter afgesloten te zijn. Ook hier is het blijkbaar nog winter season. We zijn dan maar doorgereden naar Williamstown, waar we in bistro Pera hebben gegeten. Hopelijk krijgen we vannacht geen nachtmerries over vastzittende auto's op een onbegaanbare bosweg!